a. Organisatie

  1. Communicatie
    De ontwikkeling van een ECP is complex vanwege het grote aantal (intern en extern) betrokken stakeholders en onderlinge relaties in het beoogde ECP. Communicatie met betrokken partijen is cruciaal om een gedragen concept te ontwikkelen, en ook draagvlak te creëren bij lokale overheden en omwonenden.
     
  2. Stappenplan
    Een stappenplan voor de ontwikkeling van een ECP is nuttig om een overzicht te hebben waarmee rekening te houden. Het is echter niet de bedoeling om zulke leidraad heel strikt te hanteren. Afhankelijk van de lokale situatie en uitgangspositie dient ook een stuk geïmproviseerd te worden. 
     
  3. Gezamenlijke visie?
    Het eenvoudig samenzetten van een heleboel partijen, leveranciers, mogelijke afnemers en andere belanghebbenden levert niet zomaar een gezamenlijke visie op. Iedereen blijkt eigen voorkeuren te hebben en op basis daarvan eigen keuzes te willen maken. Een niet direct belanghebbende partij (zoals een regionale overheid of ontwikkelingsmaatschappij) kan een faciliterende rol spelen om tot een gezamenlijke visie te komen.  
     
  4. Trekker
    Voor het uitwerken van een ECP concept is nood aan een duidelijke en gedreven trekker (ankerpunt). Vanuit het project zien we dat de meest werkbare situatie voor de ontwikkeling van een ECP optreedt als er een grote partij is die zelf al de mogelijkheden heeft om - tenminste deels - een ECP op te zetten. Die kan vervolgens zelf uitbreiden of met kleinere partijen allianties sluiten, dan wel overnemen.
     
  5. Samenwerking en afhankelijkheden
    Samenwerking en het creëren van afhankelijkheden tussen partijen is geen evidentie. Het is belangrijk een win-win situatie te creëren, maar er dienen ook garanties ingebouwd te worden (via contracten) en vertrouwen te zijn dat de samenwerking niet plots eenzijdig wordt opgezegd. Samenwerking start vaak best als het gaat om niet-essentiële onderdelen van de bedrijfsvoering. Dit kan dan dienen als startbasis om later rond meer essentiële onderdelen te gaan samenwerken.
     
  6. Innovatie
    Een innovatieve aanpak en clustering past niet altijd in de bestaande plannen van lokale stakeholders en industrieën. Partijen vinden het ook moeilijk om te investeren in nieuwe of minder bewezen technologieën. Deskundige ondersteuning van externe, onafhankelijke partijen is nodig om hierin transparatie te verkrijgen.
     
  7. Stapsgewijze uitbouw
    Een ECP bouwt vaak verder op iets dat reeds bestaat (installaties, logistiek), en vormt zo een verdere stapsgewijze optimalisatie van dit bestaande. Rekening houdend met technologische evoluties en beperkingen opgelegd door de huidige wetgevende omkadering, zijn de ‘optimale’ oplossingen binnen de huidige randcondities mogelijk niet de finaliteit.  Er moeten in een opzet verschillende opties opengehouden worden zodat er nog enige flexibiliteit is om in te spelen op wijzigende randcondities. Installaties die in 2015 gebouwd worden, kunnen allicht nog in werking zijn in 2030. De uitbouw naar een meer optimale situatie kan dan ook in stappen voorzien worden.
     
  8. Infrastructuur
    Het linken aan een infrastructuur (elektriciteit, warmtenet, aardgasnet) geeft een zekere flexibiliteit in afzetmogelijkheden waardoor het makkelijker is om te bufferen tussen vraag en aanbod.