Dit hoofdstuk geeft een beknopt overzicht van mogelijke producten die op basis van diverse soorten biomassa zijn te maken.

Biomassa vormt een zeer diverse grondstof. In essentie is biomassa een combinatie van koolstof, waterstof en zuurstofhoudende verbindingen, die daarnaast een brede range van andere elementen kan bevatten. Het is bovendien een materiaal dat een zeer grote variatie in organisch chemische verbindingen bevat, van relatief simpel tot zeer complex.

Biomassa kan gebruikt worden als groene grondstof voor producten, materialen, complexe organische verbindingen of componenten. Daarnaast kan biomassa worden ingezet voor het opwekken van energie in allerlei vormen, direct of na omzetting in een praktisch hanteerbare vaste, gasvormige of vloeibare brandstof. Hoewel veel mogelijk is op chemisch en technologisch gebied, is nog niet alles economisch haalbaar en zinvol in de praktijk.

Biobased producten worden vaak ingedeeld op basis van hun ‘toegevoegde waarde’, ofwel via de toegevoegde waarde piramide (zie onderstaande figuur). De toegevoegde waarde van de mogelijke eindproducten is dus van grote invloed op de keuze van de wijze van verwaarding van de biomassa. Overigens zal biomassa steeds vaker via bioraffinage worden opgesplitst in verschillende fracties met elk hun eigen toegevoegde waarde.

Figuur: Biobased toegevoegde waarde piramide (bron: BiobasedEconomy.nl)

Hoewel uit deze figuur blijkt dat energietoepassingen onderaan de ‘toegevoegde waarde piramide staan’ is op dit moment in de praktijk een energietoepassing vaak nog steeds de hoofdkeuze (ook van dit ECP project). Al wordt binnen de toepassing energie dan wel steeds weer de ‘hoogste toegevoegde waarde’ gezocht. Uiteindelijk zullen optimale routes voor benutting van biomassa als energie en componenten gaan leiden tot een pallet van verschillende producten: het principe van bioraffinage en cascadering. Bij het starten van een biobased productiecomplex zoals een ECP zijn de investeringen voor energietoepassingen relatief het laagste en het snelst terugverdiend. Hoogwaardigere producten vragen veel meer investeringen, mede doordat de technologieën daarvoor ook nog niet altijd technisch of economisch bewezen zijn.

Dit hoofdstuk gaat dieper in op mogelijke outputproducten van een ECP. Deel 3.1 beschrijft een classificatiemethodologie voor biomassa conversieprocessen. Deel 3.2 geeft een overzicht van de mogelijke producten en toepassingsgebieden, maar ook platforms (tussenproducten). De wijze waarop de keuzes in het ECP-project zijn gemaakt, zijn verder beschreven in deel 3.3 van dit hoofdstuk. Overige marktaspecten komen aan de orde in deel 3.4.