Economische ontwikkeling is de belangrijkste reden om een bepaalde installatie/biomassatoepassing op te starten. Vandaar dat economische haalbaarheid de meest evidente pijler is van de 3 pijlers van duurzaamheid. Deze indicatoren karakteriseren dan ook de competitiviteit; bvb. een ondernemer zal zijn activiteit enkel verderzetten, en investeren in ecologische duurzaamheid, als deze winstgevend is. Economische duurzaamheid moet zowel op lokaal als nationaal/globaal niveau bekeken worden. Zo kan bijvoorbeeld de productie van biobrandstoffen de import van fossiele brandstoffen reduceren en zo bijdragen aan energiezekerheid. Het investeren in de productie van biobrandstoffen zorgt op lokaal niveau dan weer voor werkgelegenheid.

1. Winstgevendheid: dit kan bepaald worden op basis van jaarlijkse omzet, productiecijfers en opbrengst, energiekosten, personeelskosten, etc.
2. Toegevoegde waarde: een belangrijke economische afweging voor verschillende toepassingen van biomassa is de toegevoegde waarde die gecreëerd wordt. Echter, het bepalen van de toegevoegde waarde voor verschillende alternatieve biomassatoepassingen zorgt voor heel wat moeilijkheden. Prijzen van zowel inputstromen als producten kunnen sterk variëren naargelang dte situatie of periode, winstmarges zijn erg variabel en bovendien worden deze door bedrijven niet gemakkelijk vrijgegeven.
3. Werkgelegenheid: Werkgelegenheid kan in haar totaliteit bekeken worden, of opgesplitst worden naar specifieke doelgroepen (laag-/ hooggeschoolden, achtergestelde regio’s, ...).